niedziela, 12 listopada 2017

Za chwilkę minie rok...

    W najbliższy czwartek  minie rok od kiedy męczę Was moją pisaniną. Zwyczaj nakazuje zrobić podsumowanie. Wszystkich postów łącznie z tym, opublikowałam 35. Ilość wyświetleń na dzień 12.11.2017 wynosi 18070. Uważam, że to dość dużo. Największą popularnością dość długo cieszył się post o kapliczce (1193) ale ostatnio spadł na czwarte miejsce, a na prowadzeniu znalazł się wpis o Ruchnie (1905), a zaraz za nim o papierzyskach z ZUSu (1455).  W ostatnich dniach sporym zainteresowaniem  cieszył się post o Marii Curie Skłodowskiej (1225), co nie dziwi gdyż związane to było z okrągłą 150 rocznicą urodzin noblistki. Ten wpis długo był na czwartym miejscu, a teraz z dużą przewagą zajmuje ostatnie miejsce na podium. Kolejne posty mają dużo mniejszą poczytność, post o prababci, to tylko 512 wyświetleń.
A jak wyglądają statystyki pomiędzy państwami? Wiadomo Polska jest na pierwszym, niezagrożonym miejscu (14996), Stany Zjednoczone (559), Rosja (536), Litwa (246), Holandia (225), Włochy (201). I dalej kolejne państwa, czasem też egzotyczne. I o ile nie dziwi RPA, ani Australia, bo jak wiadomo są to państwa zamieszkałe przez liczną Polonię, to takie Indie czy Malediwy już tak. Zrozumieć to zjawisko pomogli mi koledzy z grupy genealogicznej. Okazuje się, że są to tzw boty, czyli automaty nabijające wyświetlenia, czy polubienia na facebooku. Można to sobie nawet opłacić i mieć dużo lajków. No cóż mnie na takim czytelniku wcale nie zależy.
Zatrzymam się teraz przy słonecznej Italii. Podejrzewam, że większość wyświetleń z tego państwa jest za sprawą mojej przyjaciółki Joli, która od samego początku pilnie śledzi moją przygodę i z genealogią i blogiem. Jola, dziękuję za wsparcie i długie rozmowy. Bardzo długo, ilość wyświetleń z Włoch była na drugim lub trzecim miejscu, ścigając się z Rosją. Później te statystyki się pozmieniały.
    Dziękuję Wam, ze jesteście ze mną, że wspieracie mnie dobrym słowem, czasem drobną krytyką. 
Ja wiem, że wiele tekstów już teraz napisałabym inaczej, może lepiej, ale nie będę nic poprawiać. Niech zostanie tak jak jest. Często moje wpisy powstawały pod wpływem chwili, pisane na szybko, nie zawsze ładne stylistycznie, ale są moje, płynące prosto z serducha. 
Prowadzenie bloga pozwoliło mi trochę uporządkować swoje myśli, które czasami biegną tak szybko, że za nimi nie nadążam :)
    Dzięki temu, że piszę, a Wy to czytacie udało mi się zorganizować wieloosobową wycieczkę do Węgrowa, po której powstały dwa posty: pierwszy i drugi.
Do plusów należy również zaliczyć fakt, że odszukało mnie kilka osób z dalszej rodziny i rozpowszechnia moje odkrycia. Również ogromną zaletą jest fakt iż mieszkańcy Ruchny i Węgrowa dowiedzieli się , że matka Marii Curie Skłodowskiej urodziła się w Ruchnie. Otrzymałam również propozycję opowiedzenia dzieciom w przedszkolu o tym fakcie. Być może wiosną uda się taki pomysł zrealizować.
    A ja zaczęłam wnikliwiej interesować się historią miejscowości, z których pochodzą moi przodkowie, śledzić dokumenty, nie tylko te metrykalne, czytać książki w lokalnych bibliotekach.
Od całkiem obcej osoby otrzymałam piękne zdjęcia rodziny Łubieńskich, którzy byli właścicielami Ruchny.
    Jakie plany na kolejny rok? Odszukanie kolejnych dokumentów, które pozwolą mi poskładać trochę więcej puzzli w jedną układankę. Może wreszcie uda mi się wybrać do CAW, a właściwie do WBH. Zapewne pobiegam również po kilku cmentarzach (jestem Wam winna opis pewnej wycieczki, na której odnalazłam grób praprababki jednej z moich koleżanek). Powinnam też napisać o Korczakach z Zająca, ale jeszcze zbyt mało informacji pozbierałam. Czeka mnie też dokładniejsze prześledzenie Deklaracji o Podziwie i Przyjaźni dla Stanów Zjednoczonych. Ech,,,na wszystko jak zwykle mało czasu...

                                                      A na zdjęciu tort urodzinowy

                                                     
                                                             foto Cukiernia Meryk

8 komentarzy:

  1. Dzień dobry,
    Gratuluję pierwszej rocznicy!
    Życzę wielu nowych odkryć genealogicznych w przyszłym roku i lekkiego pióra (klawiatury) podczas pisania kolejnych wpisów :)
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, podczytuje Cię czasem, chociaż nie komentuję...
      Gorące pozdrusy :)

      Usuń
  2. I kolejnych takich rocznic życzę! Mnie też nie wiadomo kiedy czas leci podczas odkryć genealogicznych, a już opisywanie ich sprawia mi wielką frajdę. Pisz dalej Kochana!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję, chociaż poszukujemy w innych rejonach, to czasem czytam co tam napisałaś.
      Pozdrawiam cieplutko.

      Usuń
  3. Wcale nas nie męczysz swoją pisaniną, inaczej nikt by nie czytał 😜.
    No i zaskoczyłaś mnie!!! Miło mi niesłychanie, że wspomniałaś o Włoszech i o mnie. :-* Kibicuję Ci od początku i będę nadal kibicować i czytać wszystkie posty,jakie tu zamieścisz, bo naprawdę są ciekawe.
    Życzę Ci wytrwałości i następnych rocznic!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiem wiem, będziesz czytać, w nadziei, że znajdę coś ciekawego o Zającach :)
      Jeszcze raz dziękuję za wsparcie i za dobre słowa

      Usuń
  4. Dorotko, kibicuję Ci od samiutkiego początku i czytam każdy Twój wpis ... każdego kolejnego wyczekuję, bo a nuż ... ;) Serdecznie pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Krążymy wokół tych samych miejsc, jest zatem szansa na to, że nasi przodkowie jeśli nie byli spokrewnieni lub spowinowaceni, to się znali :)
      Kasiu, niech Twój bliźniak również pięknie rośnie :)

      Usuń